د مظفرالدین زوی دي الله تعالی وبښي ده او کورنۍ ته يي د زړه کومي د جمیل صبر دوعاکوم. مظفرالدین یمین، چارګل نثار، کټ مټ لکه همدا طالبان دومره افراطي و، حتی د ښځو له کار سره په دولتي ادارو کې مخالف و. یو مهال يي له افغانستانه څخه د جمعه خان همدرد سره یوځای ځوانان تاجکستان او اوزبیکستان ته د جهاد له پاره بیول، په چک ولسوالي کې يي د سیند په غاړه په یوه غونډۍ کور جوړ کړی و. ښه کور و، التبه دا کور يي ما په ۱۳۷۵ کال کې لیدلی و. طالبان په کې اوسیدل، دی تښی و. شخصي بدۍ يي درلودې خو خبره داده چې اوس خو حکومت دی ولي څوک له چا سره په وسله خپل مشکل حل کوي. قانون، محکمه، قاضي، عدالت هم شته او کنه؟ دا خو دا معنی لري چې د امنیت په راوستلو کې پاته راغلی دی. هرڅوک کولای شي وسله ولري، سړی مړ کړي او په خپله مخه لاړ شي. کله کله خو دومره جدی وي چې یو څوک له چا سره وګوري، را ويي نیسي او بندي يي کړي، په تش لیدو ورڅخه پوښتنې کوي. او ځان ته دا حق ورکوي چې ولي يي دوئ له اجازې پرته له چا او چا سره لیدلی او کتلی دي. خو دلته بیا د دوئ له اجازه پرته قتلونه کیږي، د یوه انسان ژوند اخیستل کیږي. څوک يي پوښتنه هم نه کوي.