محترم جلال شینواری صیب!
ددې ستر شخصیت او ریښتینې په هیواد مین افغان د راپیژندلو نه ډیره مننه.

بی له شکه چی افغانستان او خپل ولس ته يی نه هیریدونکی خدمتونه کړی او په خاص ډول د پښتو ژبی د راژوندی کولو لپاره يی نه ستړی کیدونکی هلی ځلی کړی. الله تعالی دی په خپل خاص رحمت کی راونغاړی.امین

سلامونه
ورورشينواری صاحب ډېر په وخت او اړين معلومات د وزير صاحب مومند بابا مارشال م۔ګل خان ليکلي۔مننه
دوزير صاحب نبوغ درایت او لرليدتوب نتايج اوس مونږ تاسې وينو ۔که هغوی هاغه وخت په ځانګړې ډول دروسي ترکستان سرحداتو سرحداتوته پښتانه افغانان نه وای ځای پر ځای کړي اوس به فدرام۔بېدانش ۔لوطي دوه ستميان په خپلو شومو بوینو موخو ته رسېدلي ول۔
همدې لپاره زما مرحوم دادا یعنې پلار مدير صاحب عبدالملک خان صافي چې وزير بابا سره ې نېژدې اړيکې درلودې ویلې۔غازي امان الله خان او نادرخان دوی وزير صاحب ته ورور ویلې او د ملت بابا م ظاهر شاه ورته کاکا یا ترء خطاب کاوه۔
روح دې په جنتونو وي او د هغوی دکارنامو او قهرمانيو له برکټونو دې لر او بر لوی افغان وطن ښېرازه او جنت نشان شي۔پښتانه ېې په پلونو روان شي۔شي آمين۔

جنتونه یې نصیب شه! نوموړی د ننګرهار د غني خیلو د ولسوالۍ د ګولایي کلي وو!

الله ج دی دانبیاوو په صف کې شمار کړې دپښتواوپښتنوشمله ول ټول افغانان یې پوروړي دي .

نومیالي دي چې یادیږي . مرحوم وزیر صاحب یو وطندوسته ، علم پروره او بشردوسته انسان و. له خپلې ژبې سره یې د لیونتوب تر حده مینه درلودله . د هغه خدمتونه به هېڅکله هېر نه شي . پر قبر یې نور او جنتونه یې نصیب شه .

د مرحوم وزیر صاحب ،ملی خدمات،درایت او صداقت باندی ټول افغانان معترف او درناوی یی کوی
موږ ته هم لازمی ده چي د نیکانو پَل تعقیب او دملت پالنی ،ساتنی او صادقانه خدمات منحیث خادم ،ټولو ته یکسان تقدیم کړو او د جاهلی تعصباتو یا د ملت شیندنی ټول منفذونه مسدود او د نورو
له غلامی نه ازاد ملت په حیث او د کور د نڼه ، منحیث افغان د افغانستان د ابادی لپاره ملا وتړو،او ازمویلی بیا په کراتو ونه ازمایو۰

pukhto/pukhtoon aw pukhtoonwalah
rookh dee khad wee
zmong de fakher zaayee day.

خدای ج دی محمد گل خان مومند وبخښی، زیږ او په فرهنګی ډګر کی یو خدمتګار پښتون ؤ.
امّا دوې ( بخښه غواړم څلور ) خبری:
۱ – مرحوم مومند د نادر خان مادر خان او نورو څخه دومره ګټه نکړه پورته لکه هغوی چی لده او د ده د پښتونولئ څخه د ” حاکمیت ” ( نه د ملت او وولس ) د بنسټونو د غښتلتیا په موخه پورته کړه.
۲ – په شمال کی د پښتنو د میشت کېدو پروژه د مرحوم مومند او حاکمی دستګاه ابتکار نه ؤ بلکه دا د انګریزۍ نُسخې د تجویز یوه برخه وه چی منفی آثار او اغیزی ئې لسیزی لسیزی وروسته روښانه سوې او نوری به هم روښانه سی.
۳ – خواشینوونکې خبره به دا وی چی پښتونولی او پښتو ته د مرحوم مومند د خدمتونو سره سره د هغه نوم په څلویښت پنځوس کلن بهیر کی د خاموشۍ سیوری وچ کړئ ؤ او باید لږ تر لږه یو فرهنګی لوی مرکز د هغه په نوم نوموَل سوئ وای.
۴ – زما دا ذهنیت به د ملامتۍ او توهین وړ نه وی چی:
څرنګه د کابل ۵۴۳۷۶ ( یا لږ ) غیر پښتنی کوتنه والا اغا لالیانو د هیواد میلونونه پښتانه رام کړی او مهار کړی وه او اوس هم لګیا دی د پښتون په تار او ستن خپلی کوتنې ګنډی.
چی نیکه می هم وی خو چی استعماری او استثماری افکار ولری نو لستوڼئ به ئې ور څیری کړم.

منګل صاحب دا حضرت د سپي مچ دی. د ده په خاطر زه په تاند کې د لوستونکو تبصرې نه لولم. تل زمونږ ستر شخصیتونه توهینوي. فکر کوم د تبصرو اصلي هدف یې د شخصیتونو توهین او سپکاوی دی.
افغانستان – افغانستان دی ولې باید پښتون په شمال او تاجک په جنوب کې مېشت نه شي، د دې کار یې له انګریز او پنجابي سره څه.

حترم منګل صاحب!
زموږ اکثره باسوادان د انګریز د توطئیو د اعتراف څخه انکار کوی ( هغه غریب او کمزور کلیوال غوندی کوم چی حتی په یوازیتوب کی هم د خپل کلی د فاسد ارباب په وړاندی د ګوستأخی جرئت نلری ) .
د انګرېز د دسیسو او توطئو د نیالګی د ثمر او محصول زمان حد اقل شپیته اویا کلونه وی.
پښتانه ئې ځکه په شمال کی میشت کړه چی لسیزی لسیزی وروسته په افغانی ټولنه کی قومی – تباری – ژبنی – نژادی متقابلی کرکی او نفرتونه وزیږوی.
که په شمال کی پښتنو شتون نه درلودای ن په ډیر احتمال غیر پښتون به د پښتون سره هر اړخیزی ستونزی نه درلودای ضمناً په شمال کی به د فډرالیزم د ذهنیت د ایجاد زمینه هم مساعده نه وای ضمناً سالم فډرالیزم به تر هغه ملی حالت بهتر وای یا وی کوم چی نن ور سره مخامخ یو.

غلام حضرت صاحب لطفاً له ځانه د ستمیانو ویاند مه جوړوه.
په شمال کې که پښتانه نه وای د فدرالیزم خبره به یې اوس نه کوله بلکه د بیلتون خبره به یې کوله. په شمال کې د افغانستان حکومتونو د بخارا شاوخوا ۸ سوه زره ازبیک، تاجک، ترکمن، اونور هم ځای پر ځای کړل، مزکې یې ورکړې. ولې د هغو په اړه څوک څه نه وايي.
په کوم هیواد کې حکومتونو دا ډول کارونه نه دي کړي. لرې به نه ځو. په ایران کې شاه کردان له غربه شرق ته ولیږدول چې تفسیم شي. فارسان یې په بلوچستان کي میشت کړل او د بلوچستان قومی ترکیب یی تر دې حده تغییر کړ چې نوم یی ورته سیستان او بلوچستان کړ. د هغو ښارونو او سیمو نومونه یی وربدل کړل چې د نورو قومونو په ژبه وو. که مو پکار وي اوږد لیست به یې همدلته درکړم.