خبره خو دا ده چی:
د نقلیه وسائلو تکان دوه ډوله دئ:
۱- د ځمکنی وسائلو تکان:
شا او مخته دئ
۲- د کښتۍ تکان:
یو بغل او بلته بغل دئ
زموږ د وطن د وروستۍ یوې پېړۍ حالت هم په بېړۍ یا کښتۍ کی ناستی یا ولاړی غوندی دئ.
کله چی یو یو څوک د کښتۍ په نس او غولی کی ولاړ وی د کښتۍ د طوفانی حرکت له کبله په یوه دقیقه کی اته ځله د کښتۍ د شرقی او غربی دیوال تر منځ ټوپونه وهی.
ډیرو اشخاصو و او ډلو او ګوندونو او حکومتونو د تاریخ په هر پړاؤ کی ( د طوفانی حالتونو له وجی ) د پېښو او حوادثو د کښتۍ په نس کی دې او ها خوا منډی وهلی دی ( کله ئې پر شرقی دیوال لاس نیولی وی او کله پر غربی دیوال ) البته منظور می له شرقی او غربی څخه د فرصت طلبۍ د موضِع او سنګر بدلون دئ.
د مرګ څخه د بېری له وجی ( د احمد له لمنی څخه د محمود لمنی ته پناه وړل ) یوه ډیره طبیعی خبره ده خو پدې شرط چی توجیهات ئې غولوونکی نه وی.
بله خبره دا چی:
دا ځینی د حکومتدارۍ رسومات ( کوم چی په غربی سیسټم کی کاروَل کیږی ) زموږ غوندی ټولنه کی نه ښه ښکاری او نه سمه نتیجه ور کوی ( لکه مثلاً د سنا یا مشرانو جرګې شتون ).
هم د ظاهرشاه د کُسوفی سنا ټول سناټران کُسوف ځپلی او مرتجع او مُفت خور او چاپلوس او پر ځان مین او شنه خره وه ( بېله استثنا ) او هم د کرزی او غنی د وخت د سنا ټول سناټران ټول خُسوف ځپلی او شنه خره وه او شنه خره دی.
خر هغه مخلوق دئ چی هم خاوری او خښتی او سکاره پر باریږی او هم ګنج او خزانه خو خر ساب ئې د تشخیص توان نلری.

زه د غلام خضرت صیب خبرو سره موافق یم. زموږ یو شمیروکیلان(ټول نه) له ظاهرشاهی تر اوسه بیسوادّ ، بی مسولیت او مفتخوره وو خو دغه اربابان او بایان لا یو بل آفت دی. دوی د بزکشیو پرسره یوبل سره کینه پیدا کوی، دشهرت په سر، حکومت ته د وړاندی وړاندی کیدو په سر، د ښه آس او ښه چاپ انداز په سر او ډیرو نورو مسایلو کی به سیالی بوخت شی اخر یی خبره دی حد ته ورسیږی. مشران کیسه کوی چی یو بای به دبل تکړه بیچاره چاپ انداز په یوه دسیسه مړ کړ، هغه وخت میډیا نه وه او څوک له قیصو نه خبریدل، حکومت هم لری و یا له دغو اربابانو سره جوړ او د یو بیچاره چاپ انداز مرګ ورته مهم نه و. دمشرانو کیسی چی واورئ جیران به شئ، هغه وخت همداسی کیسی ډیری وی لکه اوس چی دی. ایشجی د دوتستم له ضده ټول ولایت برباد که پخواهم دوستم له جنرال ملک سره همداس لوبه کړی وه داکبر بای خیانت یی درواخله دغه بل بای چی زوی یی (عبدالروف) هغه نوورو بایانو او اربابانو تښتولی د دوی دغه تضادونه د ټول نظام او هیواد لپاره درد سر جوړ شوی او لا به جوړیږی ټول کټه سر خام کله دی ارګ ته یی اخطارونه ورکول د افغانستان نیمه بودجه یی ووهله اخر یو طالب ته تسلیم شول خدای مو خوار که