دا په دې مانا چې کشمیري ببرک کارمل چې خلکو به ورته کارغل ویلې دومره په کمونیزم لینیزم مین وو چې مړی یې هم بېرته اوبو وروړ.
ببرک ، بریالی ، فرید مرده ، نجم الدین کاویانی ، نبي عظیمي ، سلطان علي ګوسپو اصلي او واقعي کمونستان وو. هغه چې مړه دي اوس به ټول د دوزخ په لمبو کې له جنرال ضیاالباطل سره یوځای سوځی .

کارمل هغه لوی شیطان وو چې افغان ملت یې ارتجتاع او غرب ته وسپاره!

دغه سړی ډیره بیړه کوله ، هغه افغانان او د هغوی کلک باورونه نه پیژندل غوښتل یی په یوه میاشت کی افغانستان لکه شوروی یا المان شرق ترقی وکړی او هرڅه نوی شی خبر نه و چی پرمختګ ډیر وخت ته اړتیا لری هغه وخت دافغانسان ۹۵فیصده خلک بیسواده و نو کوپراتیف یی څه پیژاند هی هی بیړه حتماً کلک غورځیدل لری

سلامونه
یو خو د ده زیږیدلو کلی قمری نه (کمري )نومیده .کابل کې. او که دوی کشمیریان و پلار ته ې ولې ظاهر خان جنرالي ورکړې وه؟
د افغانستان د مسلمان او مجاهد ولس، او د پورته وروڼو مبصرینو په تایید ،زما په نظر د دوهم شاه شجاع د روسانو پر ټانک راوستل او د بر حال پریزډنټ امین وژل او دا چې وروسته په وطن کې څه غمیزې راغلې هماغه د افغانستان د دښمنانو ستراتیژیکه ډیپ ابلیسي پلان پلی کول و چې لا اوس هم دوام لري یعنې لکه یوګوسلاویا پلیده تجزیه!!!
له الله غواړم چې ټول ملي او اسلامي وروڼه شعوب او قبایل د سپیڅلي افغان نامه لاندې لکه یو زړه متحد وي او د دښمنانو دا توطيې، دسیسې او پلیدې موخې ګورستان او قبرونو ته یوسي. آمین ثم آمین.

سیاسی – اجتماعی – فرهنګی مبارزه او تلاښ د هر افغان مدنی حق او حتی ملی رسالت ؤ او دئ خو خبره دا ده چی زموږ د ټولنی ډیره برخه د علم او سواد په ګاڼه سمبال نه وه او نه ده ضمناً د علم او سواد او مبارزې شوقی قِشر مو د مبارزې د اصولو د رعایت څخه لیری وه او د ټولنی د روحی – اجتماعی بافت او جوړښت د څرنګوالی د درک څخه عاجزه وه بناً د مختلفو مبارزینو مبارزاتی ( تئوریکی – پراکتیکی – ستراژیکی) آس د ریګی طوفانونو سره مخامخ سو او سترګی ئې کمزوری او حتی ړندې سوې البته زموږ د روشنفکرانو او مبارزینو د فکری تجهیز شا ته د لویو شرقی او غربی قدرتونو سلیقه ای لاسونه او مداخلې له ورایه ښکارېدې او ښکاری.
په هره توګه، کارمل زموږ د هیواد د روانی پېړۍ د سیاسی مشرانو له جملې څخه تر ټولو احمق او کرغېړن او پردۍ ایډیولژی ته وفادار او ناکام او بدنام کس ؤ البته ها نور درې ئې هم د ډیرو منفی نقاطو او نکاتو درلوونکی وه.
د ثور پر رهبرانو باندی ډیر تُند او وارد اعتراض دا دئ چی:
هغوی ولی د چپی افکارو تر څنګ خپل نشنلیسټی او تباری افکار او احساسات په ځان کی روزلی وه؟
یا باید له اولی ورځی ئې ځانونه ۱۰۰ % په چپی افکارو سمبال کړی وای یا ۱۰۰% ئې ځانونه په نشنلیسټی – تباری افکارو سمبال کړی وای چی نتیجه به دا نه وای چی مثلاً نن ورځ یو بل ته د ملی غلو ( دزدانو ) په سترګه وګوری.
بله مهمه خبره دا ده چی:
زموږ د سیاسی – اجتماعی کړکیچ عوامل د ” اشخاصو ” په څرنګوالی کی د تعریف او بحث وړ نه دی بلکه ددې کړکیچ عوامل د قدرتونو د نُسخو په تجویز او اِعمال کی نغښتی دی ( مثلاً که ببرک کارمل نه وای نو دا ماموریت به د هغه یا هغوی د ګوند بل غړی ته ور سپارل سوئ وای چی البته هغه کس به هم ببرک غوندی منفور وای ، زما د ادعا د ثبوت سند دا دئ چی د شوروی د یرغل په وړاندی د خلق او پرچم د ګوند هیڅ غړی منفی مقاومت نه ؤ کړئ ) .
بله مهمه خبره دا ده چی:
د یو پښتون شخص لخوا په قومی او تباری انګېزه د بدبخته ببرک کارمل غندنه د منلو وړ نه ده لکه څنګه چی د یو غیر پښتون لخوا په قومی او تباری انګېزه د ها نورو درو بدبختو غندنه د منلو وړ نه ده.
ملی قضاوتونه باید فقط او فقط په ملی – انسانی روحیه او منطق تر سره سی نه په غیر ملی روحیه.

سلام
ببرک کوم ګلان کرلی چې نه شنه کیږی؟
راځی انصافا لږ شان ته قضاوت وکړو او د معادلې پراصلی محراق اوټکوباندې بحث وکړو هغه فرضيې چې دلته باید مطرح شی هغو باندې رڼا واچوو. لومړی سواد یوازې په لوستلو اولیکلو پورې نه محدود کیږی بلکې پراخ پوهاوی او سم دریځ ا و انسانی رسالت دی.دمثال په توګه کله چې په انسانی علومو کې دا خبره راځی کوم چې غلام حضرت ورور ګوته ور ته نیولې لکه : سیاسی، اجتماعی، فرهنګی، مدنی او حقوقی ، هلې ځلې او حتی د ملی رسالت یادونه شوې داهریو جلا تعریف ،پېژندګلوی، اصول محتوا او اساسات لری. سم کارول یې زموږ کار دی .افکار ،احساسات او لیدلوری ظرفیت او کدری شخصیت یا په بل عبارت رهبری بیاد قضیې بل اړخ جوړوی. مشران اوکشران ، بګیر او نمان ، کامیاب او نا کام هغه پراګماتیک ابزار دی چې بیاهم سوادی او یسوادی ته راڅرخی.ځکه زموږ ټولنه دسواد هغې مرحل ته په فکری لجاظ نه ده رسیدلی نوځکه به لوړه کچه سلیقوی برخورد لرو به ساده نیوکه کې یو اوبل نه شو تحمل کولی ولو که حقیقت او دخلکو په ګټه هم وی چې دابیا کلتوری او فردی اړخ لری.
تاسې ټول په تاند کې دزاخیلوال او کرزی تصویر وینی چې الوتکې کې ناست دی اوبهر ته روان دی( شرم او حیا څه شول؟؟؟؟؟؟؟) دچا له برکته ۲۳ میلونه ولس دفاجعې په پاڼ ولاړ دی ، بربادی او نابودۍ ، تباهی او رکود،قلع اوقمع دهمدې دیګ او ټېپرو په بی ایمانی او بې غیرتی . فلهذا یوه بېسواده ټولنه کې دخاین ،غدار، جنایت کار، وطن پلرونکی، ناکام مزدور لپاره د مدنی حقوقو په تیوری کې دجنایت کچه څرګنده ده دملی صیانت سره خیانت خورد پاو چارک من اوخروار ،ژبه او رنګ ، مقام او قدرت منطق نه لری.
ببرک کارغل یوګوډاګی وه فاسد ترین مکروب بې ایمان او عقیدې ولس ته مخ توری بې سیاسته اوبې فرهنګه دتاریخ کندې ته ولوید اناهیتا یې دامبریالیزم به مکتب کې سا ورکړله نجیب ګاو یې دکابل پوهنتون دطب پوهنځی له دریم ټولګی ډراپ شو او بیا په ناکامی سره یې دملګرو ملتو په دفترکې شپې او ورځې سبا کولې
تبصره دهرچانظر اوحق دی خو دوچو په زور لانده سوزول به مناسب کار نه وی وایی مشک انست که خود ببوید نه انکه عطار ګوید! ما له تکړه او با استعداده مرکه کوونکی سره مجیب الرحمن بهیر سره دعبداللطیف نظری داقتصاد وزارت د معین خبرې واوریدلې هغه وایی چې زه د پوهنتون استادوم زه حیران شوم چې دده زده کوو نکو به له ده څخه څه زده کړی وی کله چې دي دومره مشکلات لری. اوکله چې دپوهنتون داستادی له ادر س دغه ډول پوهه لیدل کیږی نو خبره ذلیل ابن ذلیل ته وخی چې زاغ زنده باد!

په دی هیواد کي د کمونیزم، مجاهد، اسلام پاله، دموکرات او ټکنوکرات تر نامه لاندې ښه د سیاسی قدرت لوبه وشوه او لا هم روانه ده. د افغانستان خلک نه هغومره تیوریستان وه چی کمونیزم یی منلی وی، نه دومره لیبرالان وو چي امریکایی او غربی دموکراسی یی منلی وی او نه دومره تنګ نظره او اسلام پاله دي چي طالبی نسخه قبوله کړی. دلته به مجاهد د ورځی له روسانو سره جنګیده او مکتب به یی سوځاوه، خو د شپی به بیا موسیقی محفل ته ناست او خپل مزاج سماوه. هماِغه متل دی چی نه دی دین سوی نه د غږږږږږږږږږږږږ
ولسواکه حکومت که هرڅومره ضعیف وی ، له استبدادی نظام نه بهتره دی. مهمه نده جی دا استبداد د مکتب او نظریی له آدرسه وی یا ددین او مذهب له آدرسه.

دا په دې مانا نه ده چې نورو ته برات ورکړو

که له امو راغلی که له پنجاب راغلی
د انقلاب په نامه خانه خراب راغلی
زمونږ د ژوند خونه یې زیرو زبر کړله
یو له رواجه بهر بل بې کتاب راغلی

Voice of Afghanistan
sSrtpoeodn8ao 183aif819o6be8 l810i007ru2kmmt106810a93g0ua1fa ·
خلص سوانح ببرك كارمل
كارمل به تاريخ ٦ جون ١٩٢٩ مطابق ١٣٠٨ هجرى
شمسى در قريه كمرى واقع جنوب شرق كابل زاده شده است.
اجداد كارمل مربوط به طايفه و قوميت برهمن هندو هستند كه از حاشيه سرى نگر كشمير هندى به افغانستان مهاجرت كرده اند
هموطنان اهل هنود و سك ما كه در دوره هاى متفاوت تاريخى به وطن ما آمده اند و با حفظ باور هاى دينى و عقايد مذهبى شان جز شهروندان كشور محاسبه و قبول شده اند ولى اين خانواده برخلاف ساير اهل هنود افغانى بخاطر ملحوظات مشخص از جمله جلب توجه و حمايت خاندان سلطنتى و جهت نفوذ در دستگاه دولتى و
رسيدن به امتيازاتى كه مطمع نظر شان بوده با ترك طريقت برهمنى دين شانرا به اسلام تعويض نمودند.
عده اى از مورخين اين روايت را نيز مطرح نموده اند كه و مربوط به قوم كاكر كه شاخه اى از اقوام پشتون است ميباشد، در حاليكه هوا خواهانش او را تاجك معرفى ميكنند، ولى اسما مروج در اين خانواده بجز نام پسرش وستوك كه يك نام روسى است اكثراً اسما پشتو اند كه روايت دوم را قرين واقعيت ميسازد. عده اى هم عقيده دارند كه جنرال حسين بخاطر تقرب به سردار داود و كسب حمايت او كه به عنوان يك پشتون متعصب شهرت داشت با انصراف از اسما هندى به نامگذارى پشتو به اعضا خانواده اش مبادرت ورزيده است.
متاسفانه مدارك و مستندات قاطع براى اثبات اين سه روايت وجود ندارد ولى آنچه كه كاملاً مسلم است و روايت اولى را بيشتر نزديك به يقين ميسازد
اينست كه در سيستم ثبت احوال نفوس كشور بجز از نام ببرك و پدرش حسين كس ديگرى قيد نشده است يعنى اينكه از پدر بالا تر ريشه اى در اين سرزمين ندارد.
پدرش محمد حسين در اردو ظاهر شاه به درجه جنرالى رسيده است.
ببرك در ليسه نجات درس خوانده و در سال ١٩٥١
مطابق ١٣٣٨ شامل پوهنزى حقوق پوهنتون كابل شده. او در زمان تحصيل تحت تاثير اوجگيرى مبارزات ضد استعمارى جهانى به مفكوره هاى كمونيستى و فعاليتهاى چپى رو آورد كه اشتراكش در مظاهرات و فعاليتهاى ضد دولتى
توجه سفارت شوروى را به او معطوف داشت.
ببرك از سالهاى١٣٣١ تا١٣٣٦ به خاطر فعاليتهاى چپى اش تحت تعقيب دولت وقت قرار داشت اما بخاطر رابطه نزديك پدرش با داود از مجازات در امان ماند هر چند بعد ها در همين راستا زندانى گرديد.
كارمل در سال ١٣٤٣ با نورمحمد تره كى و ٢٩ تن از ياران همفكرش در ايجاد حزب ديموكراتيك خلق شركت فعال داشت كه بعد ار مصادره جريده خلق او براى اولين انشعاب اقدام نموده با جدا كردن نيم اعضا انشعاب را به آن حزب تحميل و خود را به عنوان رهبر پرچم معرفى كرد.
كارمل در سال ١٩٦٥ از ناحيه شير شاه مينه كابل كانديد و به حمايت حزب به حيث وكيل در پارلمان راه يافت. در جمهورى داود او با دولت روابط نزديك داشت و پرچم را به حمايت پروگرامهاى داود به خدمت گرفت.
در سال ١٣٥٦ گروه هاى جدا شده خلق و پرچم مجدداً وحدت نمودند، تره كى بحيث منشى عمومى حزب و كارمل به حيث معاون او مورد توافق قرار گرفتند كه كارمل حتى يكروز هم به آن وحدت وفادار باقى نماند
كارمل بخاطر عجله ايكه براى كسب قدرت داشت و همچنان به منظور پيشدستى بر حريفش حفيظ االله امين كه او نيز در رسيدن به قدرت اشتياق كمترى از كارمل نداشت پيش نهاد تصاحب قدرت از طريق كودتاى نظامى را پيش كشيد كه با مخالفت اكثر اعضا رهبرى پرچم مخصوصاً مير اكبر خيبرروبرگرديد، اين اختلاف به جايى رسيد كه كارمل خيبر را مانع رسيدن به اهدافش تشخيص داد. در اوج اين اختلافات كارمل با استفاده از گروه او باش و چاقو كشى كه در باندش تربيت نموده بود
وظيفه ترور خيبر را به عهده نور احمد نور گذاشت
نور و كارمل با اجرا موفقانه نقشه شان انگشت اتهام را به طرف ساير حريفان نشانه رفتند و در مراسم جنازه اش اشك تمساح ريختند و داود را تهديد به انتقامگيرى نمودند او با اين ترفند مزورانه اش حلقات نظامى حزب را به انتقامجويى فراخواند
و داود را به واكنش مجبور ساخت ، تيرش به چند هدف اثابت نمود، خير را از سر راهش برداشت، داود را متهم به قتل او نمود، سرنگونى داود به وسيله كودتا نظامى را يك تدبير دفاعى و حزب را ناگذير به گزينش يك چنين سياستى معرفى كرد
ولى او با تمام زرنگى اش نقش امين را كم بها داده و در محاسباتش دچار اشتباه شد و به آن قدرت بلامنازعه ايكه انتظارش را داشت نرسيد او در آن اختلافات مغلوب حفيظ الله امين شد با صدور مصوبه بيروى سياسى حزب مبنى براعزام وكيل، بريالى و دكتور نجيب الله فقيدبحيث سفرا به خارج از كشور كارمل نيز ضمن مراجعه به نورمحمد تره كى تقاضا نمود تا به ماموريت خارج از كشور اعزام شود كه با اين ترفند از يك طرف در اذهان اعضا حزب خود را چهره معصوم و مظلوم معرفى كرد واز جانبى هم
شخصيت هاى حزبى را كه به ذلت پيروى از ميتود هاى توطيه گرانه و ماجرا جويانه او تن در نداده بودند متهم به خيانت بخود نمود و از طرفى هم در حاليكه ساير اعضا و رهبران بخش پرچم در زندانهاى امين به سر ميبرد او در اروپا مصروف خوشگذرانى و تفرُج و تحكيم روابط با كى جى بى بود كه در نتيجه بتاريخ ٦ جدى ١٣٥٨ يكجا با قواى روسى وارد كابل شد و بحيث شاه شجاع ثانى بر اريكه قدرت تكيه زد. او از راديو تاشكند خبر سقوط امين را اعلان نمود.
جنرال گروموف قوماندان عملياتى قواى شوروى در افغانستان بر اساس شناختش با جنرال وارينكف مى نويسد ( مسلماً كى جى بى در سال١٩٧٩ باگزينش كارمل به رهبرى حكومت جديد در كابل دچار اشتباه فاحشى شده بود ولى رهبران كى جى بى با عدم پذيريش اين خطا شان تلاش ميورزيدند كه سطح بسيار نازل استعداد معنوى وعدم موجوديت صلاحيت و شايسته گى رهبرى در شخصيت او را با گماردن مشاورين حزبى ونظامىً تلافى نمايند)
كارمل بر خلاف ادعا هواخوهانش آدم مستعد نه بلكه شخص شيادى بود از او اثر ونوشته اى بجا نمانده مقالات و نوشته هايكه در جريده پرچم به او منصوب است اكثراً توسط كشتمند، خيبر، لايق و كيل و ديگران نوشته شده و به اسم او چاپ شده است همچنان بيانات كه بعد از احراز قدرت توسط او خوانده شده اند نيز توسط شعبه تبليغ و ترويج كميته مركزى وكادر هاى دولتى تهيه شده است.
او در اكثر مقالات تحقيقى به عنوان شخص عياش ،تن پرور داراى ضعف هاى جدى اخلاقى و معتاد به مشروبات الكولى و دايم الخمر معرفى شده است.
ببرك ١٩٨٧ مطابق ١٣٦٧ در اثر فيصله پلينوم كميته مركزى از قدرت خلع شد ولى از فردا آن روز به توطيه و دسيسه در برابر حزب، و حكومت دكتور نجيب االله فقيد پرداخت.
كارمل در سالهاى فعاليت حزب مخصوصاً بعد از آنكه بقدرت رسيد يكعده كادر هاى فرصت طلب را
بدون توجه به استعداد و استحقاق شان وبا عدم توجه به نورمها و ضوابط با دادن امتيازات و كرسى هاى مهم ملكى و نظامى به اطاعت شخصى و مُريدى خود واداشت و در وجود آنها به ايجاد سكت قوى بر محور قدرت توصل جست كه عده از اعضا همين سكتيكه بنام باند كارمل ياد ميشوند او را به عنوان پيشوا سكت مى پرستند و هر سخن انتقادى در برابر او را خيانت و گناه مى خوانند
او با استفاده از قدرت و نفوذ همين باند در دستگاه هاى ملكى و نظامى دولتى دست به سبوتاژ گسترده اى در برابر حكومت دكتور نجيباالله زد تا اينكه با تامين روابط تنگاتنگ با جمعيت اسلامى و شوراى نظار توسط جنرالان خاين مربوط به باندش حا كميت حزب را ساقط و آنرا به اخوانى ها هديه كرد.
كارمل در براه اندزى فتنه و افترا استعداد خاصى داشت و در تمام انشعابات حزب نقش اصلى را ايفا كرده و شخصيت هاى حزبى و ملى را كه از او اطاعت كوركورانه نميكردند با هياهو و تبليغات متهم به خيانت ميكرد.
طاهر بدخشى،ظاهر افق، نورمحمد تره كى،سلطان على كشتمند،مير اكبرخيبر، سليمان لايق، قدوس غوربندى، بارق شفيعى، دكتور نجيب االله، دستگير پنجشيرى، عبدالوكيل. ظهور رزمجو و صد ها تن ديگر مورد كين وغضب او و باندش قرارگرفته و با اتهامات ناجوانمردانه مواجه گرديدند.
ببرك در ٢ دسمبر ١٩٩٦ وفات نموده ودر حيرتان دفن شد كه جسدش بعداً توسط. طالبان به درياآمو انداخته شد