د ملکنډ د سرتوتي وی، له ناچاپ یونلیکه لکه د لرګي یو وړوکی صندوق په یوه تڼۍ پکې سره بښنه رڼا وموسېده، پر مخ یې یوه ګردۍ وړه او  ترڅنګ یې لویه توره دانه وه، په وړې دانې مې غوږ تاو کړ، د رڼا صندوق لکه مار وپرشېده، بیا مې دا غټه دانه له غوږه … Continue reading متین یې مړ کړ | دوکتور لعل پاچا ازمون